In de huid van het landschap: Waterland
Landschap
Nationaal landschap Laag Holland leent zich bij uitstek voor een kunstproject als Retouches. Door een zo specifiek Nederlands gebied te kiezen bouw je voort op de traditie van de Nederlandse landschapskunst: de verbeelding van Laag Holland als de verbeelding van de specifiek Hollandse mengvorm van land en water: waterland Wie dat alles overziet krijgt steeds dezelfde beelden van Laag Holland: veel open ruimte, gras en water, koeien, mannen in overalls, weidevogels. Het lijkt soms of het hele gebied is gestold in deze beelden. Natuurlijk roepen die beelden ook de kernkwaliteiten van het gebied op, maar er is een risico dat het gebied tot die beelden wordt gereduceerd. Een blik op de kaart maakt duidelijk dat er ook heel andere gebiedsdelen zijn: dicht, stedelijk, waterrijk...Wat betekenen de Laag Hollandse trefwoorden daar of welke betekenis kunnen ze krijgen? Wat gebeurt er als we het kijken naar de weidse horizon inwisselen voor een blik op de microwereld aan onze voeten, hoe weids is de nacht nog met alle licht van de grote stad zo dichtbij.... Kunst kan daar inzicht in verschaffen, door op een andere wijze Waterland in te zetten voor haar eigen doeleinden, en hierdoor ook andersoortige persoonlijke beelden opleveren. Het gaat ons dus om bijstelling en verruiming van het beeld van Laag Holland. We willen langs artistieke weg nagaan of er bij die kernkwaliteiten ook meer en andere beelden kunnen horen. Het is nadrukkelijk niet onze bedoeling een plan te maken, maar we sluiten niet uit dat een ‘verruimd’ beeld van Laag Holland op een of andere manier van invloed kan zijn op beleid.
Het is interessant om te kijken hoe kunstenaars op een persoonlijke manier met de verbeelding van het landschap omgaan. De beelden van fotograaf Leo Divendal geven een ander beeld geven van Waterland dan lachende mannen in overall en wuivende rietvelden. De serie die hij samenstelt, is een vervolg op zijn serie over de Po-vlakte.
(www.leodivendal.nl)
Margot de Jager schildert verbeelde, onbepaalde landschappen of liever gezegd verbeeldingen van het landschap.
In de serie Waterland heeft De Jager de oude techniek van het achterglasschilderen nieuw leven ingeblazen. Ze maakt gebruik van twee beeldlagen, de onderste is op papier en de tweede op acrylglas in spiegelbeeld. Door deze twee op elkaar te leggen ontstaat er een andere ruimtelijkheid, waarin een onderwaterwereld met onverwachte details van waterplanten en andere organische vormen te zien valt.